Van nature loste ik op in de wij brei.
Van nature was ik weg bij mezelf en loste ik op in een groter veld.
Vragen als ‘wat wil ik?
Waar heb ik behoefte aan?
Wil ik dit wel of niet? Leken onmogelijk om te beantwoorden.
Geen idee!
Want ik had geen contact met mezelf.
Wat ik wél heel goed kon is de energie voelen.
Zowel in het collectief als in m’n directe omgeving.
Ik wist waar mijn kinderen behoefte aan hadden.
Wat mijn partner nodig had.
Mijn vriendinnen, familie en collega’s.
Ja, voor hun wist ik het allemaal precies.
En dus ging ik voor hen zorgen.
Zorgen dat zij kregen wat ik voelde dat zij nodig hadden.
Ook vond ik de spirituele wij brei heerlijk.
Vanuit de verbinding met m’n hart voelde ik Spirit, onvoorwaardelijke liefde, de verbondenheid met alles…
Zalig.
Geen enkele reden om af te dalen naar het IK, het Aardse en de afgescheidenheid.
Of toch wel?
Want… waar ben ík in dit verhaal?
Wie zorgt er voor mij, voor Sanne?
Wie zorgt ervoor dat ik krijg wat ík wil?
Dat ik in m’n kracht sta en blij ben met wat ik doe en wie ik ben? Dat ik me vol en vervuld voel?
Gelukkig ben, me krachtig en mooi voel?
Dat ik datgene doe waarom ik hier ben?
Maar…
Hoe weet ik eigenlijk wie ík nou ben en wat ik werkelijk wil?
Om in verbinding te komen met je IK-kracht heb je helemaal aan te komen in je lichaam.
Af te dalen naar het gebied van je buik.
Je eerste en tweede chakra, je baarmoeder.
Je hebt werkelijk te incarneren.
Ja te zeggen tegen het Aardse leven.
Respect te hebben voor de tijd, voor hier en nu.
Te accepteren wat is.
Te zakken in je lichaam.
Zakken, zakken, zakken.
En dat is spannend.
Want je lichaam laat je voelen.
De leuke én de niet leuke dingen.
Juist in je lichaam, in je buik liggen alle oude emoties opgeslagen. Bij vrouwen zit in de eerste twee chakra’s de meeste trauma’s opgeslagen.
Hier hebben we onszelf verlaten.
Je eerste chakra gaat over bestaansrecht.
Je veilig voelen.
Je thuis voelen in je lichaam en op Aarde.
Je tweede chakra gaat over levenslust, genieten, creativiteit, seksualiteit.
Wanneer we met ons bewustzijn afdalen naar dit gebied en aanwezig blijven bij dat wat gevoelt wilt worden, brengen we steeds meer van onszelf hier op Aarde.
In ons lichaam.
En dát is waar we behoefte aan hebben.
Meer van onszelf!
Dát is wat veilig en krachtig voelt.
Dát maakt dat we onze begrenzing voelen.
Weten wat we wel en niet willen.
Waar we behoefte aan hebben.
Dat is wat onze leegte vult.