De cyclus gaat over het ervaren en leren kennen van de cyclus van organische groei. Alles dat we ervaren is cyclisch. Alles. Iets was er eerst niet (winter), dan verschijnt het in je bewustzijn (einde winter), dan geef je dit idee of deze droom vanbinnen aandacht (begin lente), totdat het vorm aanneemt in de buitenwereld (lente). Om vervolgens te groeien tot zijn/haar volle potentie (zomer), om vanuit daar weer af te sterven en voeding te worden voor een volgende ronde (herfst).
Je kan de helft van deze cyclus zien als vrouwelijk; van de herfst Equinox tot aan de lente Equinox. De energie van naar binnen keren, voelen, aanwezig zijn, het donker in, de vorm loslaten, sterven, transformeren, dromen, trancereizen, dragen en zwanger zijn van dit nieuwe.
De mannelijke helft van deze cyclus is van de lente Equinox tot aan de herfst Equinox. Het is de energie van groei, ontdekken, spelen, manifesteren, ruimte nemen, plek innemen, vuurkracht, oogsten, zaad maken, kennis verspreiden.
Om organisch te kunnen groeien heb je beide componenten nodig. Het mannelijke (zomer) en het vrouwelijke (winter).
Toen ik mij begon te verbinden aan de seizoenen, (ik had ook de cyclus van de dag of de maan kunnen kiezen, maar die gaan voor mijn tempo te snel) en ik de seizoenen begon te zien als ultieme leraar van organische groei, begon ik te ervaren hoeveel moeite ik had met de lente en de zomer, de mannelijke energie. Zodra ik een nieuw idee had wilde ik het direct de wereld ingooien. Als het niet direct erkenning opleverde in de vorm van aanmeldingen dan dacht ik dat het mislukt was en dacht ik iets anders te moeten verzinnen. De zomer was nog niet begonnen of het nieuwe had al geen schijn van kans op leven meer. En dus voelde de zomer onbekend voor me. In mijn kracht staan? Mijn ruimte innemen? Dat liet ik aan anderen over.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb lang gewerkt als theatermaker / actrice. Ogenschijnlijk weet ik heel veel van ruimte innemen, mezelf laten zien etc. Maar om echt, vanuit mijn eigen authenticiteit, mijn waarheid te spreken en daar helemaal voor te staan, dat voelde voor mij als andere koek en doodeng.
Maar nu… een aantal cyclussen verder…en met name het afgelopen jaar, waarin ik diep in mezelf ben gedoken en veel oude jasjes heb afgelegd… begin ik nu, eind januari, te ontwaken. En hoe. Ik kijk m’n ogen uit. De dagen lijken cadeautjes waarin ik heel langzaam mezelf uitpak. Ik weet, het energetische werk heb ik gedaan, nu volgt de vorm. Maar dat dit nu al zo spectaculair anders zou zijn als alle andere jaren, daar kan ik alleen maar heel erg van onder de indruk raken. En zachtjes tegen mezelf zeggen “geniet ervan, je hebt het verdient, je hebt er zo hard voor gewerkt. Het was niet makkelijk. Nu mag je even achterover leunen en genieten.” En dat doe ik. Ik zie mezelf alles anders doen.
M’n huwelijk voelt meer verbonden, vrijer en liefdevoller als ooit tevoren. Ik initieer en zeg ja tegen dingen die ik eerder absoluut niet durfde. En onverwacht komen precies die mensen op me af die mij kunnen helpen die ene droom te verwezenlijken, waarvan ik dacht dat het een te grote droom was.
Oh wat voelt dit allemaal heerlijk!
De aankomende tijd zal ik hier meer over schrijven. Voor nu wil ik Judith de Hair bedanken van Jutuition voor de heerlijke ochtend samen! Wat fijn dat je ineens weer in m’n leven bent! En dat je me helpt de chaos van mijn aanbod van BElief tot rust te brengen. Mij iedere keer vraagt ‘wat wil jij?’ En samen met mij oprecht onderzoekt welke prijs ik mag vragen voor hetgeen dat ik biedt. Want JA, ik wil goed voor mezelf zorgen. En op dit moment betekend dat voor BElief: andere keuzes maken. De basis opnieuw inrichten. Terug naar mijn kern, voelen wat ik wil, een plan maken en vanuit hier… langzaam de lente in…
Mannelijk en vrouwelijk in balans.
Sensitief ondernemen.
Aho!